Vivian Ammerlaan

Mijn werk is mijn persoonlijke zoektocht om het sublieme weer te geven: het gevoel van ontzag en terreur. Het gaat over de natuur die niet in woord of beeld kan worden uitgedrukt omdat ze van een enorme en onsterfelijke schoonheid is. Ik laat me inspireren door overweldigende landschappen en werk met digitale en analoge fotografie, video en installaties.

Beeld geven aan dingen die niet in beeld kunnen worden gebracht, is onmogelijk. Op de een of andere manier inspireert dit me om werk te maken over deze dingen, wetende dat het gedoemd is te mislukken. Met materialen probeer ik impressies te creëren van landschappen en elementen. Soms heb ik een specifiek idee over wat ik wil maken, maar meestal bepalen de materialen die ik gebruik het beeld.

Er is een paradox in het creëren van wildernis en ongerepte plekken met mijn eigen handen. Ik geloof dat zonder dit mijn werk niet zou bestaan. Het onderstreept het onvermogen om dit onderwerp in beeld te brengen.

My work is my personal search to depict the sublime: the feeling of awe and terror. It is about nature that can’t be put into word or image because it is of enormous and undying beauty. I get inspired by overwhelming landscapes and work with digital and analogue photography, video and installations.

To give image to things that can’t be put into image, is impossible. Somehow this inspires me to make work about these things, knowing it is doomed to fail. With materials, I try to create impressions of landscapes and elements. Sometimes I have a specific idea about what I want to create, but usually the materials I use determine the image.

There is a paradox in creating wilderness and untouched places with my own hands. I believe that without this, my work would not exist. It underlines the inability of portraying this subject.