Jeroen Erosie

De praktijk van Jeroen Erosie komt voort uit het vloeiende en rusteloze proces van graffiti-belettering. Deze discipline - waarbij lijnen, letters en vormen geleidelijk en bijna onmerkbaar evolueren naar onvoorspelbare resultaten - vormt zo'n kernpunt van zijn productie dat het een uniek stempel drukt op zijn hele praktijk. Zijn doeken, tekeningen en collages verschijnen als een gepauzeerd moment in een rusteloze dynamiek, een continue morphing en superpositie van vormen, lijnen en texturen. Het werk van Jeroen Erosie weerspiegelt een poëtische reis van afgeronde vormen en geometrische lijnen, een taal die zowel de natuurlijke landschappen van zijn eindeloze fietstochten kanaliseert als de architectonische observaties van de vergeten ruimtes en culturele symbolen van de stad. Op een meer subliminaal niveau weerspiegelt dit onderzoek de behoefte om zijn persoonlijke denkprocessen visueel te vertalen door middel van een iteratieve benadering, bijna als het zoeken naar een persoonlijk ideografisch vocabulaire. Een zeldzame balans, waar zeer fysieke en intuïtieve gebaren worden vermengd met een uiterst methodisch proces van creatie, herinterpretatie en meedogenloos onderzoek.

Jeroen Erosie’s practice originates from the fluidity and restless process of graffiti lettering. This discipline - where lines, letters and shapes evolve gradually and almost imperceptibly towards unpredictable results - has been such at the core of his production it leaves a unique mark on all of his practice. His canvases, drawings and collages appear like a paused instant in a restless dynamic, a continuous morphing and superimposition of shapes, lines and textures. Jeroen Erosie’s work reflects a poetic journey of rounded forms and geometric lines, a language that channels the natural landscapes of his endless bike rides as much as the architectural observations of the city’s forgotten spaces and cultural symbols. On a more subliminal level this research reflects a need to visually translate his personal thought processes through an iterative approach, almost like searching for a personal ideographic vocabulary. A rare balance, where very physical and intuitive gestures are mixed with an extremely methodic process of creation, reinterpretation and relentless research.