Donald Judd (Excelsior Spings 1928 – New York City 1994) voldeed tijdens zijn leven als kunstenaar niet aan het romantische beeld van de armoedige artiest. Hij was sowieso geen man om in een hokje te stoppen.
Met een beetje goede wil zou je kunnen denken dat Donald Judd een Amerikaan als vele anderen was. Judd vervulde zijn dienstplicht in de jaren 1946 en 1947. Hij behaalde zijn bachelor (filosofie) gevolgd door een master kunstgeschiedenis en na zijn studie verdiende hij zijn boterham als kunstcriticus. Donald Judd trouwde in 1964, kreeg twee kinderen en scheidde in 1978. Als generalist ga je daarom snel de fout in met Donald Judd.
Don (voor vrienden) begon reeds in de vroege jaren veertig als schilder. Zijn werken waren expressionistisch en veranderden later in zijn carrière in een vorm die we nu hybride zouden noemen. Judd was nooit tevreden met zijn schilderijen omdat het hem naar eigen zeggen niet lukte om alle delen van zijn doeken te laten slagen. Hij vond zijn doeken te plat. De kunstenaar keerde het schilderen niet de rug toe, maar veranderde zijn manier van werken in een driedimensionale benadering.
In de ontwikkeling/voortgang van Donald Judd vallen twee zaken op. Als eerste zou je kunnen zeggen dat de identiteit die hij aan zijn kunst geeft steeds intellectueler wordt. Hij streeft er in toenemende mate naar om de kenmerken van het scheppen tot een minimum te beperken. De kleuren mogen in het laatste stadium bijvoorbeeld niet meer worden aangebracht, maar moeten van binnenuit komen. De tweede opvallende verandering ligt in het verlengde van de eerste. De werken mogen van Donald Judd niet worden uitgelegd als minimalisme, maar dragen alle kenmerken van minimalisme. Zijn kunst krijgt alleen nog de titel Untitled mee en dat is niet de enige overeenkomst met de minimalistische stroming. Judd wil graag af van een vaste uitleg over hetgeen hij schept. Veel liever ziet hij dat zijn werk vragen oproept bij de mensen die naar zijn kunst kijken en dat ze aan de slag gaan met hun vragen.
De meubelen versus de rest
Donald Judd beperkte zichzelf niet uitsluitend tot het maken van de kunst die we overal ter wereld in musea tegenkomen. Er bestaan ook tientallen meubelen van zijn hand. Voor Judd was het echter uit den boze om de meubelen naast zijn andere werken (in dezelfde ruimte) tentoon te stellen.
Marilyn Monroe, Andy Warhol en…
Als je hier voor het eerst over Donald Judd leest, dan is dat niet raar, omdat Judd in Nederland niet dezelfde bekendheid lijkt te genieten als in de Verenigde Staten. Toch is de kans groot dat je al regelmatig met hem in aanraking bent gekomen. Niet lang na de dood van Marilyn Monroe in 1962 bracht Andy Warhol een serie zeefdrukken van een foto van Monroe uit. De serie werd wereldberoemd.
Warhol schepte veel genoegen in zijn pop-art portretten. Naast Marilyn Monroe verschenen er portretten van Queen Elisabeth, Salvador Dali, Bob Dylan, John Lennon en zelfs onze eigen Beatrix werd geportretteerd. Maar wie was toch die man zonder kin?
Donald Judd (Excelsior Spings 1928 – New York City 1994) did not live up to the romantic image of the shabby artist during his life as an artist. He wasn't a man to be pigeonholed anyway.
With a little good will, you might think Donald Judd was an American like many others. Judd served his national service in the years 1946 and 1947. He received his bachelor's degree in philosophy followed by a master's degree in art history and after his studies earned his living as an art critic. Donald Judd married in 1964, had two children, and divorced in 1978. As a generalist, it's easy to go wrong with Donald Judd.
Don (for friends) started out as a painter in the early 1940s. His works were expressionistic. Later in his career, he morphed into a form we would now call hybrid. Judd was never satisfied with his paintings because, in his own words, he was unable to make all parts of his canvases succeed. He thought his canvases were too flat. The artist did not turn his back on painting, but changed his way of working in a three-dimensional approach.
Two things stand out in Donald Judd's development/progress. First, you could say that the identity he gives to his art is becoming more and more intellectual. He increasingly strives to minimize the features of creation. For example, the colors in the final phase may no longer be applied, but must come from within. The second notable change is a continuation of the first. Donald Judd's works should not be interpreted as minimalism, but bear all the hallmarks of minimalism. His art is only entitled Untitled and that is not the only similarity with the minimalist movement. Judd likes to get rid of a fixed explanation of what he creates. He would rather see his work raise questions in the people who look at his art and work with questions.
The furniture versus the rest
Donald Judd didn't just create the art we see in museums around the world. He also made dozens of pieces of furniture. However, it was impossible for Judd to exhibit the furniture alongside his other works (in the same space).
Marilyn Monroe, Andy Warhol and...
If you are reading about Donald Judd for the first time here, it is not surprising, because Judd does not seem to enjoy the same fame in the Netherlands as in the United States. Nevertheless, there is a good chance that you have already come into contact with him regularly. Not long after Marilyn Monroe's death in 1962, Andy Warhol released a series of serigraphs of a photograph of Monroe. The series became world famous.
Warhol took great pleasure in his pop art portraits. In addition to Marilyn Monroe, portraits were portrayed of Queen Elisabeth, Salvador Dali, Bob Dylan, John Lennon and even our own Beatrix. But who was the man in that chinless portrait?
meer over / more about
Donald Judd
SKY HIGH FARM AT JUDD FOUNDATION: THE COMMUNITY PANEL
In this video, Thelma Golden, Chief Curator and Director of the Studio Museum in Harlem; Tremaine Emory, Founder of Denim Tears and Creative Director of Supreme; Father Mike Lopez, Founder of the Hungry Monk Rescue Truck; and artist Anicka Yi sit down to explore how the concept of community has shaped their work, and the power in seeing the places we live, our histories, and even our bodies as porous, interdependent, and alive.
THERE IS NO NEUTRAL SPACE: THE ARCHITECTURE OF DONALD JUDD, PART 1
Julian Rose explores the question: What does it mean for an artist to make architecture? Delving into the archives of Donald Judd, he examines three architectural projects by the artist. Here, in the first installment of a two-part essay, he begins with an invitation in Bregenz, Austria, in the early 1990s, before turning to an earlier project, in Marfa, Texas, begun in 1979.