In zijn foto's produceert Lucas Hardonk visuele transmutaties van de werkelijkheid, waarbij hij kijkers uitnodigt om hun herinneringen op zijn werk te projecteren en hun fysieke context te vervormen.

"Sinds ik me kan herinneren, voel ik me aangetrokken tot kunst", zegt hij. “Ik sta graag ergens voor; om af te dwalen en weggeblazen te worden. Dat vind ik zo leuk aan kunst, het moet je als kijker confronteren, je moet er onderdeel van worden. Toen ik jonger was, ronddwalend door musea, had ik altijd het idee dat ik de maker van die tentoongestelde stukken wilde zijn. Ik wilde dat effect op de kijker hebben dat andere mensen hadden.”

In his photographs, Lucas Hardonk produces visual transmutations of reality, inviting viewers to project their memories onto his work and distort their physical context.

“Since I can remember I’ve been attracted to art,” he says. “I like to stand in front of something; to wander off and be blown away. That’s what I like about art, it has to confront you as a viewer, you have to become a part of it. Wandering around museums when I was younger, I always had this idea that I wanted to be the maker of those pieces on display. I wanted to have that effect on the viewer that other people had.”